Vraag 3: Bespreek een voorbeeld van de moderne kunst waarin duurzame, zeldzame of kostbare materialen bewust niet worden gekozen.

Dit vind ik persoonlijk de moeilijkste vraag van het examen. Eerst en vooral de keuze. Ik ga heel regelmatig naar musea en volg de kunstwereld ook een stuk online, maar 1 werk kiezen rond dit thema vond ik niet gemakkelijk. Waarom? Zelf werk ik al een hele tijd in de internetwereld en ik heb geconstateerd dat kunst, ook al is het bewust minder duurzaam, zeldzaam of kostbaar uitgewerkt door middel van internet in een totaal ander daglicht is komen te staan. Het “vastgeleggen” en “verspreiden” krijgen een soort extra duurzame dimensie door internet. Het is een totaal andere soort duurzaamheid als de klassieke duurzaamheid van voor dit medium. Toen werd alle materiaal gekozen in functie van de houdbaarheid van het kunstwerk op zich. Nu voegt de reproduceerbaarheid en de verspreiding via internet er een extra tijdloos aspect aan toe.

Een mooi voorbeeld daarvan vind ik de video van de videomaker Baillie Walsh voor de modeontwerper Alexander McQueen. Even de context schetsen. In maart 2006 stelde de modeontwerper zijn nieuwe collectie voor tijdens een show. Hierin werd een bewegende hologram geïntegreerd waarbij Kate Moss met een stuk van de ontwerper aan het publiek werd getoond. Het werd als volgt beschreven:

“Inside an empty glass pyramid, a mysterious puff of white smoke appeared from nowhere and spun in midair, slowly resolving itself into the moving, twisting shape of a woman enveloped in the billowing folds of a white dress. It was Kate Moss, her blonde hair and pale arms trailing in a dream-like apparition of fragility and beauty that danced for a few seconds, then shrank and dematerialized into the ether.”

Je kan dus stellen dat dit werk maar enkele minuten werd getoond tijdens de show maar via internet blijft dit werk de portfolio van Alexander McQueen zelfs nu nog ondersteunen.

Is dit kunst of een mediastunt? Voor mij primeert het esthetisch aspect van het gebruik van de media en de kledij boven het reclameeffect. Nog even overlopen van een aantal vorm- en beeldaspecten:

Het gaat over een video van een hologram. Duidelijk digitale, virtuele beeldtaal, een totaal nieuwe vorm van schriftuur. De maker van het werk heeft gekozen voor een lineaire, zo realistisch mogelijke afbeelding van de figuur die centraal in beeld werd gebracht. Al de restvormen werden weggefilterd. Het aspect ruimte is dubbel. Doordat het niet echt is wordt er ook geen letterlijk gebruik gemaakt van ruimte. Toch krijg je als toeschouwer een even ruimtelijk gevoel als bij het filmen van een echte figuur. Licht is in de voorstelling zeer belangrijk. Het brengt alle accent op de feeërieke sfeer niet zozeer van het model, maar vooral van haar kledij. Diezelfde sfeer wordt extra benadrukt door de sobere kleuren en de trage, zweverige bewegingen. Het geheel waant je in het zien van een echte fee.