Vorige zondag zijn we er na lange tijd nog eens op uitgetrokken. We moesten toch op tijd op om te gaan stemmen en hebben meteen doorgestapt richting SMAK. Het was denk ik wel een klein jaartje geleden dat we er binnenwandelden. Met dat jaar doorwerken naar de tentoonstelling en de externe jury was het tijd om opnieuw wat nieuwe impulsen op te snuiven. En die hebben we zeker gevonden. 2 tentoonstellingen vond ik werkelijk fantastisch.

Irrespectiv van Kendell Geers was voor mij alvast een ware ontdekking. Ondeugend, rebels, anti, maar toch toegankelijk, heel begrijpelijk, agressief en grappig tegelijkertijd. Op de foto zie je één van mijn favoriete werken. Een hele zaal boordevol tekeningen die als grafiti aandeden. Ik hou heel erg van die kracht die enkel uit zwart en wit te halen is.

Een installatie met een 9-tal tv’s waar gemixte stukken van pornofilmpjes als bewegende puzzelstukken een totaal nieuw gestalt gaven die je maar echt in origine erkende door de expliciete geluidsfragmenten. Prachtig van kleur, wat genant om horen en tegelijk ongelooflijk grappig.

Vloekend behangpapier, falussen als bloemen in een vaas, christusbeelden omwikkeld met reflecterend waarschuwingslint, een kruisvormige klinische kamer met ongebruikte fluo bodybags aan de muur… Verrassende combinaties die zeer krachtige beelden vormen. Beelden die heel direct op de emotie werken. En vooral ook ontzettend veel. Hij kan blijkbaar serieus doorassociëren over 1 onderwerp. Knap conceptueel werk!