Dit jaar zat ik in mijn 5de jaar schilderkunst op de Academie Gent, voor de insiders de eerste spec. En met trots kondig ik aan dat ik dit jaar gebuisd ben 😉

Met trots? Ja, ik had erom gevraagd. Een eerste jaar in mijn nieuwe job bij Jetair in combinatie met een laatste afstudeerjaar schilderkunst leek me iets teveel van het goede. Mensen die me kennen, weten dat. Ik kan geen half werk doen. Dus eerst een jaar concentreren op inwerken in combinatie met een ontspannend, experimenteer jaartje. Dan nog een jaar om me er volledig in te smijten zodat ik er in juni 2010 helemaal klaar voor ben om een eindwerk af te leveren waar ik trots op ben.

En zwaar gebuisd? Helaas ja. Ze hebben hun best moeten doen. Door mijn 83% op mijn keuzevakken, een dikke vrijstelling dus, moesten ze me 45 geven om te kunnen blijven hangen. Voor iemand die anders niet content is zonder onderscheiding, is dit wel even slikken 😉

De feedback op de eindevaluatie was wel heel tof. Ik herinner me dat de jury zei:

“Het blijft een consequente zoektocht die al jaren geleden is gestart. Een frisse, experimenterende stijl. Onontgonnen terrein.”

Kijk, mij kan je geen mooier experiment geven. Wat een boost. De eerste jaren dat ik schilderde kwam regelmatig terug: “aarzelend, leer je eens te laten gaan.” Daarna begon ik meer en meer te experimenteren met positievere feedback als resultaat. En nu voel ik me echt zelfzeker in het loslaten van de verf. Ik kan me op momenten totaal verliezen in de zoektocht. Zalige vorm van ontspanning. Precies of ik voor enkele uren op reis ben.

Maar er was natuurlijk ook kritiek. Gelukkig maar. Dat sleurt me meteen weer met mijn voeten op de grond en laat me inzien waar ik verder kan/moet. Dit jaar was het presentatie. Ik had er natuurlijk geen tijd in gestoken gezien het toch een formaliteit was. Ik had, rushend na mijn werk, gewoon al mijn schilderijen op ezels gezwierd en daar moesten ze het mee doen. De werken moesten op zich spreken. En ze hadden groot gelijk. Veel te zware contrasten tussen het werk en het kader. Die werkte niet ondersteunend maar trokken alle aandacht weg. Toch zagen ze het potentieel in het werk zelf. Dus, ik geef ze zeker gelijk en ben dat ze me op heel wat nieuwe pistes hebben gebracht.

Binnenkort zal het werk op bovenstaande foto in life kunnen zien in de tentoonstelling Arts for Liedts.