Zo start een nieuwe blogpost en tevens fase in mijn leven na een jarenlange stilte. En mijn motivatiebrief ging verder als volgt:

“Een tijd geleden vertelde een collega-psychologe me over het begeleiden van mensen via creatieve therapie. Na opzoekwerk via internet en kennissen ging voor mij een nieuwe deur open waar ik door de kier enthousiast kon zien hoe woord en beeld gecombineerd worden om anderen te helpen evolueren/groeien. Hoewel ik al vele jaren in mijn hoofd speel met het idee om een praktijk te starten als psychologe lijkt de opleiding Creatieve Therapie hiervoor de ideale springplank om nu die stap te zetten. Ik stel me dan ook graag kandidaat om deel te nemen aan de opleiding.

Voor mezelf heb ik deze twee werelden al vele jaren eigen gemaakt maar nooit in mijn beroepsleven gecombineerd. Ik ben in 1993 afgestudeerd als bedrijfspsychologe en ben sindsdien actief in de bedrijfswereld. Toen ik als jonge dertiger geconfronteerd werd met een moeilijk rouwproces ben ik dit beginnen verwerken via beeldend materiaal. In het begin vooral via tekeningen in mijn dagboek. Vanaf 2002, op aanraden van mijn man, heb ik aan de Academie Gent 6 jaar Schilderkunst en 6 jaar Mixed-media Kunst gevolgd, deze wereld ten volle geëxploreerd en de beeldende taal me eigen gemaakt. Hier zie je hoe ik deze levenservaring omgezet heb in het werk “Waiting for Lisa.” Na het afstuderen in 2016 ben ik in mijn eigen atelier verder actief gebleven en uit ik mijn emotionele wereld nog steeds via hout, stof, verf, gips, foto, video, installaties, performances. Het blijft een persoonlijke ruimte en tijd die ik niet kan missen en waar ik vele zaken emotioneel verwerk en kanaliseer. Ik zie er hoe mijn eigen creaties me tonen hoe ik me echt voel en hoe helend het werkt om belevenissen op een beeldende manier te uiten en te delen. Ik heb ook beeldend werk van anderen intuïtiever leren begrijpen en connecties leren leggen met mensen op een dieper emotioneel vlak. Tot nu toe heb ik mijn beeldend werk beschouwd als iets dat ik naast mijn job doe. Als 51-jarige zoek ik een context waar ik beide richtingen kan combineren in mijn job.

Vanuit vele therapiesessies die ik zelf doorlopen heb, heb ik een al een zicht op de wat psychotherapie is en hoe de therapeut je kan helpen om de stappen te zetten die je zelf niet alleen kan of durft nemen. Ik weet hoe lastig het kan zijn om woorden te missen om hevige emoties uit te drukken. Is het nu omdat je minder extravert bent, omwille van een beperking of omdat de omstandigheden zo overweldigend zijn. Voor mij brengt het beeldend werken op zo’n momenten een vertraging mee. Je kan voor, tijdens, na de uitvoering (ik noem het graag de “act”) registreren, observeren, analyseren, symboliek ontdekken, interpreteren en uiteindelijk op een andere manier proberen begrijpen wat iemand wil overbrengen. Vanuit dat nieuwe inzicht kan je dan ageren of aanvaarden zoals het is.

Ik zie er mezelf in groeien, vastlopen en weer loskomen in terugkerende golven en merk dat mensen me op deze manier mij op een heel andere, meer emotionele manier begrijpen.
Ik ben altijd heel sterk bezig geweest met persoonlijke ontwikkeling van zowel mezelf als van mensen rondom mij. Steeds op zoek naar hoe ikzelf en andere mensen leren, zich ontwikkelen. Vanuit dit motto heb ik als HR Manager ook erkenning gekregen voor het creëren van stimulerende, engagerende werkomgevingen. En ik voel als coach binnen bedrijven ook altijd echt voldoening van de groei van anderen. Van mijn familie tot mijn collega’s, of teamleden. Deze combo van competenties en interesses gebruiken om anderen te helpen is iets wat ik graag professioneel wil uitbouwen.

Wat me aantrekt in de opleiding is het centraal benaderen van het individu (het subject). Je leert er op maat werken. Ik heb nog een theoretische kennis van het psychoanalytische kader vanuit mijn studies als psychologe, maar ben benieuwd hoe je het toepast in de praktijk. Waar gebruik je het kader als leidraad? Wanneer gebruik je je eigen intuïtie? Ik ben benieuwd naar de doelgroepen waarmee ik zou werken. Hoe ik best een eigen praktijk kan opstarten. En ik kijk uit naar hoe je deze specialisatie kan gebruiken binnen een multi-disciplinair team. Voor mezelf zie ik al hoe een praktijk er zou kunnen uitzien. Een omgeving met enkele gemakkelijke zetels, maar vooral veel plastisch, makkelijk te hanteren materiaal waaruit ik de client begeleid en laat kiezen om zaken waar hij/zij mee zit te kunnen vormgeven en te laten ontdekken hoe hij/zij zich makkelijker kan uiten om zichzelf terug meer in evenwicht te brengen en te helen. Een omgeving die er niet klinisch maar eerder uitnodigend, stimulerend uitziet om je te laten gaan. Een open ruimte voor grote bewegingen, maar ook intieme hoekjes om je terug te trekken en klein te werken. Maar ik denk dat de theoretische verdieping, de begeleiding van de docenten, het uitwisselen van kennis met medestudenten en de stage hierin goeie gidsen zullen zijn om de juiste keuzes te maken.

De laatste maanden heb ik mijn plannen uitvoerig met familie en vrienden besproken en ze zien me volledig deze weg inslaan en moedigen me aan om te starten. Dat bevestigt mijn intuïtie dat dit het juiste moment en de juiste plaats is. Een waarin ik mijn passie kan inzetten om mensen te helpen en nu echt die praktijk op te starten wat ik al jaren wil doen. Ik kijk dan ook echt uit om mijn enthousiasme over deze opleiding creatieve therapie naar jullie kan overbrengen en jullie vertellen op 2 juli te vertellen over het plezier dat het me gegeven heeft om een Bob Ross schilderworkshop te geven aan mijn vrienden en hen hun eigen durf met het materiaal te laten ontdekken.

Met vriendelijke groet,”

 

Volg gerust mijn leertraject Creatieve Therapie. Vragen of input zijn altijd welkom!