Zaterdag 25 november was het de tweede bijeenkomst van het e-atelier van Wisper. Liesbet had heel wat op het programma staan:

  • groepsdiscussie hoe verloopt het online discussiëren en samenwerken
  • presentatie en feedback van de opdrachten
  • praktische oefening vertrekkende van een filmfragment

Het online discussiëren verliep aanvankelijk wat chaotisch maar ondertussen hebben we allemaal onze werkmethode gevonden. Ik had enkele weken geleden op voorstel van een medestudent een google groups opgezet om de massa aan mails uit mijn mailbox te houden. Het was mijn eerste keer dat ik met google groups had gewerkt en ik moet zeggen dat het zeer vlot ging om op te zetten, maar ik vind de interface zelf niet zo gebruiksvriendelijk. De nieuwe bètaversie lijkt alvast een verbetering. Het grote voordeel is dat je niet alles meer op je mailprogramma moet bewaren en dat je er van overal aankan. Maar het uitwisselen van beelden is tot nu toe nog niet vlot gegaan. We zoeken nog verder. De teneur van de groep dat dit echter een goeie manier is om in groep online te discussiëren. We brengen enkel wat meer structuur in de discussies aan zodat het allemaal wat overzichtelijker wordt. De max vind ik dat er 2 medestudenten zelf ook met een blog zijn gestart. Heel tof hoe snel ze daarmee weg zijn. Ann is bij Skynet van start gegaan, Hannah heeft een blog bij Blogger opgezet. Tof om nu ook hun evolutie online te volgen. Maar het blijft toch wel wat extra tijd dat je erin moet steken om alles uit te zoeken en dat heeft niet iedereen. Ik was al heel aangenaam verrast hoe snel we de groep met deze nieuwe technologie laten werken en hoe iedereen daarbij elkaar helpt!! De nieuwe generatie kunstenaars!!

Dan kwamen de opdrachten zelf aan de beurt. Het viel me op hoe zelfzeker mensen op bepaalde vlakken of momenten zijn, maar dan toch zo onzeker zijn op bepaalde punten. Het blijkt iets typisch aan iedere kunstenaar. Als je een afgewerkt product ziet denk je dat alles er intuïtief uitvloeit, maar soms is het echt een zeer frustrerend proces van zoeken, proberen, herproberen, nog proberen tot je die drempel over bent om dan weer in een heel nieuwe elan te komen. Dat heb ik duidelijk gevoeld met mijn maquette. Het was ongelooflijk wat een kick dat gaf om mijn eigen wereld, waar ik zolang naar op zoek ben geweest, opeens zelf te kunnen creëren. Ook verftechnisch lijk ik een weg ingeslagen te zijn die goed bij die wereld aansluit en een heel aparte sfeer oplevert. Liesbeth verklaarde van waar de opdracht rond de olieverf kwam. Ze had opgemerkt dat mijn houtskooltekeningen over het algemeen betere sfeerbeelden opleverden maar dat ik wat vast zat in de acrylverftechniek. Ze geeft aan dat olieverf als materiaal dichter bij houtskool staat dan acryl. Het is bij wijze van spreken ook “kneedbaar” terwijl acryl door de snelle droogtijd veel verder daarvan afstaat. Nu ik echter de techniek van vele glacy lagen aan het leren ben, lijkt acryl even “kneedbaar,” “vormbaar,” continu bij te sturen. Het is op deze manier perfect mogelijk bepaalde delen naar de voorgrond te brengen of weer weg te schilderen in de achtergrond. En ook het mengen van kleuren is eenvoudiger. Het is door het mengen van primaire verflagen boven elkaar dat er kleuren ontstaan, niet door het mengen op voorhand. Je kan het vergelijken met pointillisme maar daar werden kleuren naast elkaar gezet. Ik bouw die minuscule puntjes boven elkaar zodat ze 1 nieuwe kleur vormen.

Een aantal belangrijke nieuwe tips:
– Opletten met het gebruik van wit. Beter is om het wit van het canvas en de transparantie van het doek te gebruiken. Ik zal er zeker rekening mee houden maar dat betekent dat ik mijn beeld waarschijnlijk anders moet opbouwen.
– Inspiratie opdoen vanuit de werken van Henry Moore die veel 3D-werken heeft gecreëerd in een soort gekapselde vorm. Een aantal voorbeelden maakten alles duidelijker. Inderdaad. Mijn werk kan dat begrenzende, dat inkapselen en afsluiten wel gebruiken.

Conclusie van de feedback: ik kan nog heel lang verder door die nieuwe richting te vinden. Mijn ultieme doel is op termijn een afbeelding te schilderen de grootte van een muur in een kamer om daar mijn ruimte op te creëren. Benieuwd wat de bijsturing van de opdracht wordt.

Andere medestudenten leken een even grote elan te hebben gevonden in bijvoorbeeld technieken van opbouw van een werk: van lijntekening, naar vlaktekening met inkt over monotypes naar olieverfschilderijen. Of in het verdiepen in een materie. Ongelooflijk wat je allemaal met een potje bisterinkt kan doen. Ik zag werkjes waarin pure bisterkorrels op het natte blad werden gestrooid. Ik hoorde tips van het werken met een borstel ter grootte van een paardestaart. Ik leerde hoe inkt met een leisteen en een inktstaaf werd gemaakt. Aan de andere kant hoorde ik ook ervaringen van mensen die tegen een bepaalde drempel aanlopen en er over moeten. Iemand had zoveel ideeën in het hoofd en daardoor moeite om één richting te kiezen. Een andere cursist produceert zoveel maar kan moeilijk voor zichzelf uitmaken of ze goed bezig is. Het lijkt dan ook normaal om af en toe eens tegen een muur te lopen en de elan kwijt te hebben. Volgens mij is het een kwestie van tijd eer die frank valt en je weer vertrokken bent. Ik heb het ook meegemaakt enkele maanden geleden. Door me, op aanraden van Koen, een leraar van enkele jaren geleden, eens op een ander onderwerp te storten met een andere techniek kom je soms op totaal nieuwe inzichten en vind je weer een nieuwe richting om verder te gaan. Het enige wat je nodig hebt om eruit te geraken is geduld, tijd en zelfvertrouwen om de kop niet te laten zakken en die leerdrempel over te geraken.

Deze opdrachtbesprekingen hebben de hele voormiddag in beslag genomen. We hadden blijkbaar echt nood om toelichting te geven bij onze opdrachten en om te luisteren naar elkaars feedback.

Morgen vertel ik meer over de oefening die we in de namiddag hebben gemaakt.