Vorige week zaterdag kwamen we voor de 3de dag samen in het Wisper e-atelier. De dag bestond uit 3 delen:

  • bespreking van ons huiswerk
  • overleg rond de tentoonstellingsruimte
  • een praktische oefening in abstractie

Om beurt hebben we onze vorderingen uitgelegd. Ik had het gevoel dat de deelnemers toch al meer op hun gemak waren om hun werk te tonen. Ik herinner me nog het moment dat ik voor de eerste keer mijn werken moest tonen aan een groep, een 4-tal jaar geleden. Damn dat was op de tanden bijten. Je geeft zoveel bloot. Ondertussen ben ik er al wat over. Ik vind het nog altijd niet tof om het te moeten toelichten, maar met het tonen zelf heb ik geen moeite meer.

Je merkte dat heel wat mensen toch wel op dreef beginnen komen. Iedereen begint zijn richting te vinden. Ongelooflijk hoe verschillend we allemaal bezig zijn.

Zelf heb ik de Toro-kant van mezelf laten zien 😉 Op de momenten dat de ruimtes teveel geduld van me vragen en dat ik teveel energie heb om dat rustig op te bouwen, smijt ik me in het Toro-Asiento verhaal waar ik de paralellen zoek tussen de stier en de stoel waar de huid van de stier in verwerkt is. Ook de techniek is totaal anders. Pasteus, minder kleur maar hardere kleuren en contrasten, zonder borstels maar met de vingers geschilderd. De mensen schrikken toch steeds als ik die 2 kanten van mezelf toon. Aan de ene kant die idylische, geïdealiseerde wereld, aan de andere kant de harde realiteit.

De feedback kwam duidelijk: de 2 richtingen lijken mogelijk. Werk verder uit maar studeer op cadrage. De composities zijn te centraal, te braaf. Het werk kan krachtiger worden door hiermee te spelen. Wat me erin heeft tegengehouden was de “eindigheid” van de panelen. In de bespreking in groep kwam ik tot inzicht dat ik beter een stuk doek neem en mijn beeld creëer die ik nadien nog kan bijsnijden. Het denken aan cadrage remt mijn elan van het moment. Ik moet bekennen dat ik steeds zodanig beredeneerd met alles tewerk ga dat ik mijn spontaniteit verlies in de verf. Dat heb ik minder met houtskool. Ik moet dus oplossingen vinden om dit te behouden. Dus als ik de 2 fases los van elkaar bekijk zal ik me meer kunnen laten gaan in het schilderen zelf. Dat zal ik zeker uitproberen.

Het ultieme zou zijn om die 2 werelden te laten samenkomen in 1 werk, maar daar ben ik nog niet aan toe. Het zijn nog te verschillende emoties waar ik me in bevind die ik nog niet kan kanaliseren en combineren. Maar het komt. De beelden beginnen te komen. Ondertussen kan ik ook verder met de ruimtes waar ik verder kan zoeken naar nieuwe beelden en bewerkingen ervan. Zeker iets om me in de kerstvakantie in te verdiepen. Ik heb nog impulsen genoeg om een maand verder te experimenteren en te studeren.

Na het overlopen van iedereens werk kwam de tentoonstellingsruimte aan bod. We hebben opties bekeken in verschillende richtingen: gallerijen, culturele centra, lofts, bedrijven. Die laatste lijkt toch wel een interessante optie. Nadeel is dat de tentoonstelling niet in het weekend te bezoeken is. Daartegenover staat een heel professionele ruimte met mogelijkheid voor vernissage en finissage. Ik verklap nog niet welke optie open ligt, maar ik voel me er wel toe aangesproken. Vorig jaar had het e-atelier tentoongesteld in een Gentse gallerij. Hier is echter niet zoveel volk op afgekomen. We hopen door samen te werken met een bedrijf die hier een beleid rond heeft dat we een groter bereik van klanten en zo kunnen bereiken. In januari wordt de ruimte bezocht en geëvalueerd.

Naast de ruimte zal de communicatie echter heel belangrijk zijn willen we wat volk trekken. Het belangrijkste echter is dat we iets te vertellen hebben. Wat is het doel van de tentoonstelling? Welk verhaal willen we brengen? Een groepsverhaal? Mijn visie errond is dat het unieke aan de groep is dat we continu met elkaar verbonden zijn via het internet. Deze nieuwe technologie maakt dat we verder komen dan elk individu apart. We ondervinden wel dat het maandelijks samenkomen heel belangrijk is om een bepaald vertrouwen op te bouwen. En dat een minimale intensiteit van online discussie ook nodig is om verder te groeien. Volgens mij kunnen we met die insteek een mooie tentoonstelling bouwen rond de invloed van het e-aspect in ons werk. Later meer over de tentoonstelling.

Over de praktische oefening van de namiddag vertel ik later.