Ik ga open kaart spelen. Ik had meegedaan aan de selectie van Made in Gent, een creatief event om lokaal talent te steunen, en had een vriendelijke “nee je bent er niet bij”-mail met uitnodiging voor het event gekregen. Eerlijk gezegd vond ik het zelf ook een beetje boven mijn petje. Een container vullen met kunst, geselecteerd door zo’n jury. Had ik er wel genoeg bagage voor? Ik twijfelde zelf. Dus de nee-mail bevestigde mijn vermoeden. Er waren zeker 30 creatievere mensen in Gent dan ik. Iets waarmee ik kan leven.

Toch was ik razend benieuwd wat die concurrentie wel was. Met de affiche-folder in de hand nog even gesurft op de flash promo site vertrok ik richting Sint-Pietersplein.

Ik moet wel zeggen de marketingmotor heeft gewerkt: prachtige opstelling, leuk idee met de containers, hippe tent, mooie belichting, hapjes, drankjes,… de sponsors hebben hun best gedaan. Helaas had ik de inhoud van de containers anders verwacht. Maar dat zal zeker aan mij liggen want als ik de folder opnieuw lees zie ik inderdaad: “selected” creatives will bring you into their world of fashion, art, multimedia, images, performances, interior, exterior, design, music, dj’s,…” Ik verwachtte (actuele) kunst en kreeg 30 etalages van winkels. Lampenontwerpers, meubelontwerpers, binnenhuisarchitecten,… Ik voelde me eerder op een beurs dan op een kunsthappening. De aanwezige artiesten kwamen ook vrij commercieel over gewapend met folders en flyers. Heel veel verpakking maar minder originele, creatieve inhoud.

3 uitzonderingen:

  1. Foto’s van vrouwen in dynamische poses geplaatst in een steriele ruimte zonder beweging. Heel bevreemdend. Technisch mooi afgewerkt. Evelien Deraedt was er de enige die afgedrukte foto’s presenteerde. Knap werk!
  2. Alda Snopek projecteerde een zwartwit film in een container die schuin werd geplaatst. De film was een monsterachtig, organisch, bewegend ding met contrasterend abstracte collage erin. De film, die een soort opslorpend 3D effect had, de muziek in combinatie met de schuine vloer kwamen zeer bevreemdend over. Het is wel moeilijk uit te leggen. Kijk zelf naar een ander filmpje. In elk geval een opvallende en geslaagde ervaring.
  3. De virtuele kunstenaar Axel King viel ook wel op door een origineel concept. Hij presenteerde zichzelf in zijn virtuele Second Life gallerij. Hij toonde foto’s via flatscreen TV’s. Het was tevens een oproep om zelf je creatief werk in zijn gallerij voor te stellen. Een soort meta-kunstenaar als het ware. Dit sprong er voor mij zeker ook uit. De presentatie was af en de inhoud viel op. Bekijk alvast eens zijn promofilmpje.

Anderen zijn me nog bijgebleven: Filip Buellens met bamboe-salontafel geïnspireerd op de langpootmug, Jonas Vereecke met zijn conceptueel werk “Ruimteloos/Geloosde ruimte, een houtconstructie die de container een stuk verlengde, Angels & Ghosts met zijn projecties van knappe zwart-wit foto’s van electro musici zoals Amon Tobin, Michael Langeder met een installatie van een maquette en filmprojectie in elkaar geregen met muziek en belichting, Kelly Schacht die de “klanten” trok met een lichtreclame “only tonight” en een installatie van een pianola en David Neirings met een installatie van spots die schenen op een “gatengordijn.”

Maar wie ben ik om dat creatief Gents talent te beoordelen. Ik heb wel geleerd dat als je je op zo’n zaken wilt positioneren dat veel meer inspanning moet naar presentatie, verpakking. Een schilderij op zich is niet hip. Als het maar geprojecteerd wordt op scherm, flatscreen of gewone computerschermen. Ik ben er zeker niet tegen, integendeel, maar voor mij mag het wel iets meer zijn.