Gisteren de tentoonstelling Earthstudies van mijn leraar uit de Academie Gent, Chris Vanbeveren, bezocht in Gallery Art Track.

Het deed me plezier om eindelijk eens werk van hem live te zien. Ik volg de 3 laatste jaar al les bij hem en hoewel ik zijn site wel kende, had ik nog nooit werk van hem gezien.

Op de uitnodiging stond een beschrijving van zijn tentoongestelde werk, een selectie van de laatste 3 jaar:

“Het gaat over het bestuderen van de aarde…. Studies van landschappen die vertellen over de oppervlakte waarop wij leven.

De vroegste werken gaan over leegte, ruimte en wildernis en ontstonden uit herinneringen aan streken waar ik ben geweest. Tijd en plaats zijn niet echt belangrijk. Gaandeweg slopen er vormen in de schilderijen die verwijzen naar menselijke activiteit zoals architectuur, vrijetijd, conflict en toerisme. Het zijn referenties naar de tijd van nu, naar bepaalde maatschappelijke fenomenen die aan de gang zijn. Die betekenislaag werd een motor voor het maken van nieuwe werken.

Het landschap, één van de grote thema’s uit de schilderkunst, wordt gekenmerkt door zoeken naar ruimtelijke illusies . Mijn werken hebben een invloed uit de kunstgeschiedenis ondergaan maar evengoed vanuit hedendaagse media en publiciteit. Bijvoorbeeld: de manier waarop verschillende marketeers het ‘paradijslijke’ proberen te verkopen vind ik een interessant gegeven. Het paradijs is een idee en geen plaats. Het is zoals het schilderij, een illusie.”

Heel eerlijk, het thema landschap spreekt mij persoonlijk minder aan. Iedereen die me kent weet dat ik een stadsmens, een cultuur-, een civilisatiemens ben in hart en nieren. Maar als ik het verhaal achter het onderwerp las, trok het me wel aan. De aarde bekijken als paradijslijke plaatsen waar mensen zo naar hunkeren, weg van thuis, weg van de sleur, en dan vooral bekeken vanuit de ogen van marketingmensen die deze plaatsen als idilische oorden verkopen. Zo had ik de aarde en de natuur nog niet bekeken.

En inderdaad, er waren vele landschappen te zien, heel idilisch, groene bossen, gele aarde, blauwe lucht, grijze bergen. Paradijselijk expressief. Duidelijke kleuren, expliciete, directe beelden. Ik zal ze hier niet alle 46 bespreken. Toch mijn persoonlijke top 3 die me zijn bijgebleven:

  • “Blue/orange labyrinth,” 2006, 1m X 2m (zie foto hierboven). Een heel knappe compositie die je blik in het beeld sleurt en blijft vasthouden door het perspectief. Claustrofobisch en tegelijk zo verleidelijk. Prachtige kleuren, contrasten, heel los geschilderd. Van dichtbij precies abstract, maar heel figuratief van op een afstand.
  • “Sampling the hills,” 2,40m X 2,70m is precies een aaneen geweven vrije associatie van beelden van bergen, warm, koud, zon, dag, nacht, alle sferen van de aarde zitten in deze berglandschappen. Je leest het als een stilstaande filmband en toch zijn het aparte, losstaande beelden. Heel knap. Een werk dat blijft boeien.
  • “Tiergarten,” 0,55m X 0,70m. Dit architecturale werkje sprak me vooral aan omwille van het monochome kleurenpallet en de sobere sfeer. Vooral ook de techniek van houtskool naast olieverf interigeerde me. De techniek deed me een beetje denken aan één van mijn vroegere werkjes, ook opgebouwd met houtskool en verf.

Conclusie, zeker de moeite om eens te gaan kijken. Jammer dat ik niet langer kon blijven maar zoals altijd, drukdrukdruk onderweg naar een volgende afspraak.

PS. Als uitsmijter, nog een woordje rond de tentoonstellingsruimte zelf. Een mooie galerij vol verrassende hoekjes en kantjes waar je zowel kleine als 3D werken tot zijn recht kan laten komen. Vooral de belichting beneden vond ik knap. Het is qua grondplan echt een “galerij.” Ik bedoel, je komt binnen, ziet een diepe smalle ruimte, je krijgt niet direct een totaal overzicht van wat er tentoongesteld wordt. Daarvoor moet je de hele lengte doorstappen. De vorm van de ruimte bouwt spanning op. Spreekt me sterk aan.

PS2. Ik was aangenaam verrast dat Chris zijn website is bijgewerkt met recent werk. Jammer dat het nog opnieuw een volledige flash-site is. Dan verkies ik toch een site zoals van Johan Parmentier die heel professioneel overkomt en toch gemakkelijk zelf te updaten, maar oeps daar komt mijn beroepsmisvorming weer boven.