In het keuzeatelier van Parcifal dit jaar luidde de opdracht:

“Stel je voor dat je wordt uitgenodigd om een tijdelijk beeld te ontwerpen voor een specifieke plaats: het Sint-Pietersstation in Gent. De enige voorwaarde is dat het beeld in relatie met de omgeving moet staan. Het beeld moet een dialoog aangaan met de lokatie. De techniek die je kiest om jouw project voor te stellen en te illustreren staat volledig vrij.”

Project “Waiting for Lisa”
Na enkele maanden denkwerk ben ik tot het project gekomen “Waiting for Lisa.” Het is een 3D installatie in het linkerdeel van de inkomsthal. Het werk bestaat uit 3 delen: een paal met 2 lichtkranten die continu tonen wat de reisdoelen en de bestemmingen van passagiers zijn en wat hun “alternatieve route” is als de trein niet komt. Deze lichtkranten worden aangestuurd door de passagiers via SMS of via een bericht gestuurd van op een internetsite. De vragen die daar worden gesteld zijn een parodie op de Twitter-vraag “What are you doing?”:

  1. Waar ga je naartoe?
  2. En wat als de trein niet komt?

De boodschappen op deze lichtkranten zijn continu te lezen vanuit een “meeting point” waar wachtende passagiers kunnen afspreken.

Wat is de dialoog met de omgeving?
Uit observatie van de lokatie heb ik een aantal constateringen gedaan.

  • Typisch aan het gebouw van begin 1900 zijn de sgrafitto’s van Prosper Cornelis met de 12 bestemmingen waar de treinen vanuit het station Gent Sint-Pieters naartoe rijden.
  • Het viel me op dat dagelijks 44.000 mensen naar deze lokatie komen met een duidelijk doel, een bestemming: de trein nemen naar Brussel, Antwerpen,… naar het werk, school, vrienden, familie,…
  • Daarnaast staan continu mensen te wachten op passagiers die vanuit verschillende bestemmingen komen.
  • Ik stelde me de vraag: wat gebeurt er als de trein niet komt die je wilt nemen?

Deze observaties heb ik geconfronteerd met mijn eigen onderwerpen, meer bepaald het verhaal rond Lisa en de problematiek van een onvervulde levensdoel waar op een bepaald moment in je leven, wel iedereen mee wordt geconfronteerd.

De boodschap in “Waiting for Lisa”?
Je hebt niet altijd alles onder controle. En dit in een maatschappij waar zelf-determinatie en empowerment sterk opgang maken als nieuwe levenshouding naast het religieuze geloven dat het er zal komen.

Dit heb ik in een beeld proberen vatten van interactieve richtingaanwijzers die aangestuurd kunnen worden door SMS of internetboodschappen. Op deze manier zien we welke “alternatieve levensroutes” de 44.000 dagelijkse bezoekers van het Sint-Pietersstation kiezen in geval hun trein niet komt. En indien Lisa toch zou komen, dan weet ik dat er altijd enkele wachtenden haar zullen verwelkomen.

Aan dit concept heb ik nog een “goed doel” gekoppeld. Bij het aansturen van de lichtkranten via SMS dragen mensen met een duidelijk levensdoel bij tot projecten die anderen helpen hun alternatief doel te vinden, vb. daklozen, kinderen in tehuizen, drugverslaafden. Hiermee wil ik de nadruk leggen op de vele interactieve SMS spelletjes waar massa’s geld aan verdiend worden maar dit keer gaat het naar een goed doel.

Meer info
Het hele concept kan je nog een nalezen in de projectfiche “Waiting for Lisa“.

Laat me gerust weten wat je ervan vindt? Lijkt de dialoog met de omgeving van het Sint-Pietersstations sterk genoeg? Is de poëzie aanwezig? Zou je zelf je alternatieve levensroute via internet doorgeven? Zou je anderen meehelpen aan een alternatieve levensroute door te SMS’en?

PS. Uit dit atelier heb ik heel veel geleerd. Werken in opdracht heeft tijd nodig en vergt heel wat geloof in jezelf als kunstenaar om tot een stevig conceptueel idee te komen. Het is wel iets dat me wel heel sterk ligt. Dus, heb je zelf een opdracht voor een bepaalde lokatie zoals je slaapkamer in het 19de eeuws herenhuis in Avelgem waar Stijn Streuvels ooit nog heeft geslapen, aarzel niet om me te contacteren 😉