Via usabilityweb.nl heb ik een interessant boek gevonden: About Face: The essentials of Interaction Design 3 van Alan Cooper, Robert Reimann and David Cronin.

De auteurs vertrekken van drie niveaus van cognitieve en emotionele verwerking bij mensen:

  1. de innerlijke verwerking, de eerste indruk vb. deze site komt over als een jonge, hippe omgeving
  2. het gedragmatige verwerking, wat wil hij doen vb. ik wil mijn skivakantie kunnen boeken
  3. de reflecterende verwerking, wat denkt de gebruiker erbij vb. ik wil erbij horen, samenhorigheid, sociaal contact

De interactional designer kan vertrekkende van deze verwerkingsniveaus 3 soorten doelen stellen:

  1. ervaringsdoelen vb. hippe, coole, moderne uitstraling, muziek,…
  2. gedragsmatige, resultaatsdoelen (dit zie ik als de gedragsmatige call to actions) vb. boek uw vakantie nu
  3. levensdoelen, op niveau van de waarden: vb. groepsformule die de sociale contacten fasciliteert

Ontwerpen vanuit deze visie zou een meer bevredigende gebruikerservaringen garanderen.

Nieuw lijkt het niet, maar ze zetten alles wel nog eens expliciet op een rijtje. Mijn publiek bewaard geheim als psychologe is dat ikzelf bij projecten altijd vertrek van de taxonomie van De Block en Heene (pdf) beschreven in de “kloefe van een boek” “Inleiding tot de algemene didactiek”. Dit is dus eigenlijk gericht is op instructional design, op opleiding van mensen. Het is volgens mij nog veel verfijnder en ook zeer bruikbaar maar wel complex. Het duurt een aantal jaar eer je ermee kan spelen, maar eens je het in de vinger hebt…

Dit recenter model, gepubliceerd in mei 2007, biedt toch wat nieuwe houvast of eerder een praktischer toepassing in webdesign. Mij hebben ze dus wel overtuigd om deze inzichten eens uit te proberen.