Het is al een tijd geleden dat ik het nog over Bacon had. Hier en daar bij een SMAK bezoek, in het Museum van Schone Kunsten in Gent of in de vaste collectie van Tate Modern kwam ik er wel eentje tegen. Maar zo’n Bacon overzicht als nu in Tate Brittain hangt, dat kon ik niet missen.

Twee weken geleden hadden we er dan ook een weekendje uit naar Londen van gemaakt. En de tentoonstelling was echt fantastisch. Heel tof om ook te zien hoe de kwaliteit van zijn werk toch echt ook experimenten vertoonde. Meestal worden de bekendere werken getoond zoals de lachende paus, maar dat hij nog geëxperimenteerd had met portretten van Van Gogh, dat was totaal nieuw voor mij. In die zin voelde je ook waar hij er echt volledig op zat, en waar hij, naar mijn bescheiden mening, worstelde om zijn kwaliteit aan te houden.

Maar zijn werk blijft, zeker in die kwantiteit, een sterke indruk achterlaten. Hierbij enkele van mijn hersenspinsels net na mijn bezoek:

  • heel veel contrasten
  • geometrische lijnen gecombineerd met plastisch, expressieve stukken
  • geconcentreerd uitgewerkte stukken en rustige, grove delen
  • vormen, uitgepuurd, vereenvoudigd maar niet gesymboliseerd
  • geen compromissen, geen regels of grenzen
  • geen primer, geen witte canvas, zuigt de verf in het doek
  • zware, gouden kaders
  • het kader zit in het schilderij
  • angst, claustrofobie, geweld
  • ruimte
  • het trekt je binnen
  • emoties door vleselijke kleuren, sterke zwart/wit contrasten
  • dynamiek en statisch in 1 beeld

Zo kan ik nog uren doorgaan. Nog fantastischer vind ik het als je dan het boek “Interviews with Francis Bacon” door David Sylvester leest of de interviews live op Youtube bekijkt. Hoewel mijn werk absoluut niet met dat van hem te vergelijken is, vind ik in zijn persoon en in zijn technieken heel veel inspiratie.

Dus, als je in de buurt van Londen bent, is dit echt een mooie kans om er eens in te duiken.