Tussentijdse evaluatie 4de mixed-media kunst

Vanavond was het alweer zover. Dat half jaar is er weer door gevlogen. Tijd om even bij de resultaten en de plannen stil te staan. 

Ik heb 3 concepten voorgesteld:

1. Primal moodscape: een installatie gebaseerd op de droomwereld die ik een tijdje geleden liet zien. 

2. The learning curve, in C: de video van het leerpad met allerhande obstakels en uitdagingen. 
3. De stronk en de stoel: een conceptueel werk voor de tentoonstelling in de Kaaihoeve in april. Meer hierover later. 

De juryleden waren de leraar beeldhouwen Goran Grahovac en Marc Brackez, onze docent portfolio en beeld en videobewerking bij mixed-media. De meningen waren soms uiteenlopend maar heel helder. Ik was zeker niet met alles akkoord maar het schudde me wel uit mijn comfortzone, net dat wat ik nodig heb om net die stap verder te gaan. Frustrerend, maar tegelijk zeer waardevol. Het mooiste kado die je maar kan krijgen is open en eerlijke feedback, zegt mijn collega en ze heeft meer dan gelijk. Tegelijk moet je stevig genoeg in je schoenen staan om dat zo te zien en zelfs te omarmen, aangezien kunst voor kunstenaars vaak zo diep verbonden is met je zijn. Dit jaar voelde ik dat ik daar een grote stap in heb gezet. Ik ben dankbaar voor het schudden aan de boom, maar zal niet wijken van mijn pad. Ik ben te zeker van mijn stuk en dat doet deugd dat te voelen. Boven de opinie van die ander te staan. 

Voilá, even spanning opgebouwd ;-) Wat was de feedback nu precies:

1. Primal moodscape: het werken met de spiegelbeeld techniek zonder specifieke relevantie maakt het werk banaal. Het creëert zo'n makkelijke "woaw" bij de toeschouwer. Het is te gemakkelijk. Het blijft te sterk aanleunen bij esthetiek. De esthetiek van de perfect symmetrische wereld, het perfecte evenwicht. Hoe kan ik dit effect doorbreken? Hoe maak ik het effect relevant?

Mijn feedback op de feedback ;-) Ik kan inkomen dat het nunte gemakkelijk is. Toch zal ik niet in de verleiding stappen om de techniek te verlaten en iets anders te proberen. Mijn verhaal is duidelijk en ik ben verliefd op het beeld. Het verveelt niet. Ook al kijk je er een uur naar. Ik weiger te vervallen in meer complexiteit. Voor mij is die gesimplifieerde wereld perfect. Maar, ik geef het voordeel van de twijfel en zal naar versies zoeken om het nog een niveau hoger te trekken. We zien wel wat eruit komt. 

2. The learning curve, in C: hier was de feedback wel heel lovend. Hoe ik met zo weinig middelen, zo'n beelden kan creëren. De combinatie met de repetitieve, maar toch continu variërende muziek die je in een bepaalde mentale modus brengt. De desoriënterende overgangen. Sterk. 

Feedback op de feedback: helemaal mee eens. Ik voel dit werk ook aan als sterker dan Primal Moodscape. 

3. De stronk en de stoel: het doortrekken van het materiaal van een object, in dit gevel het hout van de stoel, in het de oosprong van dat materiaal, het hout, roept een sterk gevoel op. Sterk concept. 

Feedback van de feedback: blij dat ik het idee zo eenvoudig kan overbrengen. 

Conclusie: belichting, textuur en beweging zitten zeer goed en de beeldtaal is interessant. Nu verder potentieel exploreren. 

Work in progress: Moodscape

Vorige week toonde ik al een blik achter de schermen van mijn video The Learning Curve, in C. Vandaag is het de beurt aan een tweede film die ik aan het maken ben: Moodscape. De naam komt van landscape, soundscape,... Moodscape is een landschap van een gemoedstoestand. Het is een video, of eerder bewegend schilderij, die je in de volgende setting moet zien:

Een intieme ruimte zoals een slaapkamer of snoezelruimte. Vanuit een vierkante, donker geschilderde kamer met strak zwart bed kijk je naar de tegenovergestelde witgeschilderde muur waarop Moodscape kamerbreed wordt geprojecteerd als een trompe l'oeil naar een droomwereld.

Hoe komt het bij je over? Welke emotie krijg je erbij?

Tentoonstelling: Fotography in Dialoogue

Gisteren een fijne ontdekking gedaan. De multifunctionele ruimte At-One stelde werk van onze vroegere buurman Lieven Lefere en zijn vriendin Isabelle Devos tentoon met nog enkele andere kunstfotografen. Als trouwe fans van Lieven kennen en bewonderen we zijn werk al vele jaren, maar het werk van Isabel was nieuw voor me.

Een werkje in het bijzonder sprak ons heel sterk aan. Het toonde een naakte torso van achteren die op een zij in een bed ligt in een nogal gewrongen houding. De belichting en cadrage deden volledig denken aan de sfeer in de schilderijen ven Vermeer. Echt heel knap. Helaas heb ik er geen foto van gemaakt. Het huiselijke kader waarin de werken werden getoond in de privé woning gaf het werkje nog een extra dimensie. 

Meer info over de kunstenaars: http://www.lievenlefere.net en http://isabeldevos.be

Daarnaast werd er ook werk getoond uit de collectie van de kunstverzamelaar Kurt Demunter. De foto die me het meeste aansprak was een werk van Hentie Van Der Merwe. Ik kende het werk totaal niet maar het sprak me meteen aan. Met een levensgroot formaat kwam het wazige uniform zonder menselijke drager zeer indrukwekkend en puzzelend over. Het maakt deel uit een hele reeks van hogere officier uniformen: Trappings. Foto's gemaakt in het Zuidafrikaans Militair Historisch Museum in Johannesburg. 

Bekijk de hele serie op http://www.hentievandermerwe.co.za/photography/trappings-20002003/

Voor de geïnteresseerden: op 24/1 is er nog de opening van het tweede deel van de tentoonstelling met nog nieuwe kunstenaars. Zeker de moeite om eens te gaan kijken. Praktische info vind je op http://www.at-one.be/fotography-dialoogue. 

Kunstenaar van de week: Egill Sæbjörnsson

Via een kunstverzamelaar leerde ik het werk van de IJslandse mixed-media kunstenaar-muzikant, wiens naam ik alleen maar kan copy-pasten, Egill Sæbjörnsson. Hij staat gekend voor zijn speciale samensmeltingen van geluid, video, installatie en beeldhouwwerk. Een multimediakunstenaar puur sang. Hij verlegt zeer expliciete grenzen door muziekinstrumenten te maken van linnen zakken, kunstinstallaties uit schoonmaakmateriaal of video's van pratende stenen. Pure demonstraties van dadaïsme, animisme en absurde cabaret. 

Ping Pong Dance is een typisch werk. Zeer eenvoudige elementen, sterke integratie van beeld, geluid, maar vooral humor. Schitterend werkje. Zal toch eens moeten binnen springen bij de Hopstreet Gallery in Brussel. http://www.hopstreet.be/archives/category/egill-saebjornsson

Zie een fragmentje van de Ping Pong Dance op http://m.youtube.com/watch?v=VOiTsc-7DKs. 

Bekijk zeker ook eens zijn blog: http://egills.de. 

Artwork in progress: The learning curve, in C.

Voor de mensen die dachten dat mijn mixed-mediawerk op een lager pitje staat, niets is minder waar. Binnenkort deel ik nog wat er de laatste 2 jaar is gebeurd. 

Ondertussen even een blik behind the scenes van mijn huidig work in progress. Op dit moment ben ik tegelijk bezig met een 5-tal werken tegelijk: 

- de creatie van mijn minimalistische organische wereld via het medium foto

- een muurgrote interactieve installatie met mijn wereld als een soort trompe-l'oeil

- deze wereld in bewegende video

- een werk voor een tentoonstelling in Oudenaarde in april

- en het werk: The Learning Curve, in C. 

Conceptueel begin ik het te zien. De video zal gaan over de organische manier waarop mensen leren (bij uitbreiding leven) en de obstakels tot soms wel ontreddering (zoals periodes van inzinking of burn-out en doorbraken) 

De beelden zijn gemaakt in de installatie die ik vorig jaar heb gebouwd. 

Een tweede basiselement in het minimalistisch muziekstuk van Terry Riley: in C. Dat werkt met 53 korte stukjes die associatief na elkaar worden gespeeld door 10 à 124 muzikanten begeleid door een piano met een mooi meisje die de noot C (=do) speelt zoals een metronoom het ritme aangeeft. Meer info over het stuk: http://en.m.wikipedia.org/wiki/In_C Die piano refereert naar het leerproces die ik als kind heb doorgemaakt en die een sterke basis heeft gelegd voor de leermethode in mijn verdere leven, faalangst incluus ;-)

Deze 2 elementen zijn mijn vertrekpunt. 

Ik heb bij wijze van technische oefening een 5-tal korte videostukken associatief na mekaar gemonteerd. Dat zouden er in principe zeker een 20-tal en misschien zelfs ook 53 moeten worden om voldoende variatie en spanning op te bouwen. 

Als geluid wil ik het stuk van Riley verder bestuderen. Ofwel selecteer ik het stuk op basis van het aantal uitvoerders of de lengte, ofwel maak ik een eigen bruitage op basis van diezelfde methodiek met ook de piano als metronoom. 

Kijk gerust eens mee: 

Start eerst eens dit muziekstuk op en scroll door naar de 10de minuut of zo. https://www.youtube.com/watch?spfreload=1&v=8kA-LaYXaE0

Bekijk tegelijk deze draft video. 

https://www.facebook.com/video.php?v=10204877145583759

What do you think? Alle tips zijn welkom. 

Hello again, so glad to be back!

Zo lang geleden dat ik hier nog eens was. En al zo lang dat ik terug wil schrijven. Ik dacht steeds, waar is mijn tijd naartoe, die 5 jaar dat ik bij elkaar geblogd heb sinds de opstart van deze blog. Waarom kom ik daar nu niet meer toe? Hoe is deze verandering gekomen? Hoe krijg ik het terug in de juiste richting. 

Eerst en vooral, ik heb het verkeerd voor. Die tijd is niet verdwenen. Wel ingenomen door Twitter en het laatste jaar ook door Facebook, die sloebers. Hoe zij ervoor zorgen dat je vrienden, kennissen en collega's je naar hun site trekken en je gedrag meten en controleren. Continu meeluisteren terwijl jij lekker met je vrienden in dat "online café" zit te keuvelen. Ongelooflijk. Met Twitter heb ik dan nog niet zoveel problemen. Ik ervaar het, of het zo is of niet weet ik niet, als behoorlijk correct. De tijdslijn is logisch, ik vind er de dingen die ik zoek. Ze luisteren als het ware mee, komen af en toe eens tussen met een reclameboodschap die ik negeer maar verder heb ik het gevoel dat ik de tool, dat online café, controleer. Met Facebook heb ik dit hoegenaamd niet. Ik krijg geen vat op die feed die wanneer het hem uitkomt zomaar refresht, ik vind mijn eigen content niet terug. Vb. op mijn verjaardag kreeg ik massa's berichtjes, maar kreeg die niet te zien in mijn tijdslijn. Vb. ik wou vandaag een van mijn video's doorsturen via mail. Man, heb ik moeten zoeken om iets dat ikzelf 2 dagen geleden heb opgeladen. Het is alsof Facebook in dat "online café" continu flarden van gesprekken wist, mensen laat verdwijnen... Resultaat: Ik besteed zeker even veel tijd online, maar ik lees veel meer van vrienden, kennissen en collega's dan vroeger. En ik schrijf minder. Het delen van mijn eigen kennis is ingenomen door luisteren. 

Daarnaast heeft het mobiele aspect ook een grote impact gehad op mijn gedragsverandering. Ik heb de laatste jaren een grote shift ervaren van tijd aan de computer, meer lean forward en actief, naar tijd tussendoor en mobiel. Nuttiger gebruik van "verloren tijd." Het heeft ertoe geleid dat wat ik deel veel korter en vluchtiger is geworden. Zelfs oppervlakkiger. Meer leanback, minder actief. Die app's zijn eenvoudiger, meer beschikbaar en zeer clever opgebouwd door de brands als Twitter en Facebook (ken ik zelf het best). Denk terug aan de techniek via je eigen vrienden die ze inzetten om jouw aandacht via hun platformen te trekken en dus, te meten en te beïnvloeden. 

Pff, basta. En tegelijk ook eureka! Ik heb me laten meeslepen door mijn eigen contacten naar die platformen en heb daar door mijn tijd en controle over mijn content verloren. No more. Shift van strategie! Vanaf nu centraliseer ik terug alle content op mijn blog en gebruik ik terug de social media kanalen om die te verspreiden en commentaren op te verzamelen. 

Daar wil ik in 2015 verandering in brengen! Ik wil terug meer mijn kennis en ervaringen delen. Ik heb serieuze schrijfintenties dit jaar ;-) en de kick-off van dit project is deze post, geschreven via mijn iPhone op mijn blog, via de vers geïnstalleerde Blogger-app. 

Wat zijn jouw ervaringen rond gedragsverandering door mobile en social en de controle die de grote brands daarin nemen? Share your thoughts. 

Nè, dat deed deugd ;-)

Gamification van de werkomgeving

Wat kan je doen met gamification op de werkvloer? Dat vroeg ik me tijdens de kerstvakantie af toen ik op zoek ging naar hoe je speltechnieken in het werk kan integreren.

Ik had me in 2012 al heel sterk verdiept in nieuwe werkorganisatie vormen en één trend die zeer goed bij Wijs aansluit is de trend rond gamification. De gemiddelde Wijs medewerker is 28 jaar behoort tot de game generatie. Nu moet ik toegeven dat ikzelf niet zo'n gamer ben, maar als hard core psychologe heb het wel altijd van dichtbij geobserveerd hoe vrienden zowel rolplaying games als online games speelden. Het viel me al op dat gamers heel snel feedback verwachten en ook altijd heel optimistisch uitkijken naar de volgende level. Dit voel ik bij onze medewerkers ook heel sterk aanwezig vandaar mijn duik in de wereld van game design.

Hierbij de tips die ik uit mijn research heb geleerd:

Wat?
game = leerervaring
leren is een resultaat van uitdaging en kunde
leren is een achievement
niet voor iedereen hetzelfde >> levels

Gamers en hun superpowers

• urgent optimism: geloven in goeie afloop
• social fabric: hangen aan elkaar, meer vertrouwen, community gevoel
• blissfull productivity: voelen zich goed om hard te werken, om hun best te doen
• epic meaning: zijn gevoelig voor een inspirerende missie op grote schaal

Jane McGonigal vat het als volgt samen: "gamers are super-empowered hopeful individuals." Ze geloven dat ze de de wereld kunnen verbeteren en uit mijn ervaring ze zijn fantastisch om mee te werken!
Luister alvast eens hoe tof het is om met deze generatie samen te werken tijdens Jane McGonigal's TEDtalk.

Waarom gamen ze?
    •    overcoming obstacles
    •    improving mastery, hoger doel bereiken, autonomie
    •    erkenning
>> challenge to an epic adventure, heel tof om samen op missie te gaan

Game elementen:
Dit zijn de parameters die je kan integreren in je organisatie en het game-gevoel kunnen stimuleren:

1. Een duidelijk verhaal/queeste met verschillende korte- en lange termijn doelen
2. Feedback loops: direct en regelmatige terugkoppeling na acties
3. Duidelijke spelregels:
1. Wat zijn de beschikbare resources?
2. Wat is de uitdaging, de opdracht, de instructie?
3. Op welke manier kan je winnen?
4. Wat zijn de punten, de beloningen voor iedere actie? Zijn er badges (belangrijk voor goal setting en status & affirmation maar dit is geen doel op zich, enkel een tussenstop)? Wordt er gewerkt met een scorebord of een social graph (belangrijk voor het opbouwen van reputatie en groep identificatie)
4. Niveaus: gaande van startende/novice, ervaren/skilled en expert spelers
5. Duidelijk zicht op progressie via de status balk
6. Avatars & social network status
7. En, een klein beetje onzekerheid en onvoorspelbaarheid

Gamification design: 
Nu we de gamers en hun motieven wat kennen en we weten welke spelelementen belangrijk zijn kunnen we deze integreren in de bedrijfsomgeving. In het boek "For the win: how game thinking can revolutionize your business" van Kevin Werbach en Dan Hunter raden ze volgende methodiek aan:

1. bepaal het business doel
2. beschrijf gewenst gedrag
3. beschrijf de spelers/doelgroep: let op de diversiteit van de groep, man/vrouw, achievers/explorers/socializers/killers (Bartle typologie)
4.  bepaal de activiteiten
5. integreer de fun
6. gebruik gepaste instrumenten

Basisvoorwaarden voor een goeie integratie:

• Zorg voor een zeer duidelijk doel: waar haal de gamer waarde uit aangemoedigd gedrag, omdat het tot een hoger doel dient.
• Werk met betekenisvolle keuzes/autonomie: zijn de opdrachten voldoende interessant, het gaat over doen omdat de gamer het wilt doen. Keuze en vrije wil is belangrijk, gevoel van empowerment.
• Geef structuur en tools: kan het gewenste gedrag ondersteund worden door software
• Vermijd potentiële conflicten met andere motivatie structuren: het moet in lijn liggen met bijvoorbeeld policies rond loon en incentives

Extra tips:

• Wat met spelers die willen "uitspelen"? Hoe hou je mensen in the game ook op lange termijn? Hiervoor is het belangrijk om statistieken te delen. Op den duur begin je metagamers te krijgen die niet alleen goed willen zijn in 1 spel maar in vb. 1 soort spel.
• People will cheat!! Steeds gaan spelers proberen de makers van het spel te slim af te zijn. Dit is deel van de uitdaging. De crash test als het ware.  Blijf dus bij de pinken en vang dit snel op door het bijsturen en verfijnen van de spelregels.

Voorbeelden:
Een heel leuke site met vele toepassingen op vlak van gamification in business is http://enterprise-gamification.com
Wist je trouwens dat Smartforce.com, één van de wereldbekende CRM software pakketten, het gamification bedrijf Rypple heeft overgekocht enkele jaren geleden en het game element heeft geïntegreerd in zijn eigen business software? Dit is toch wel iets dat ik verder zal uitzoeken de volgende maanden.

Voilà, heel wat nieuwe inspiratie om in 2013 mee aan de slag te gaan. Al wie interesse heeft, bouw met me mee want:
Remember: The one who makes the roles is the one who holds the power. Players play the game.
Laten we er iets fun van maken!

Happy 2013 everybody!!

Het is  januari, dus nog niet te laat om mijn nieuwjaarswensen de wereld in te sturen! Mijn beste wensen voor een ontspannend én spannend jaar met veel Wijze momenten!

Ook deze keer deel ik het meest memorabele moment van 2012, en dat was zeker en vast het ogenblik dat ik mijn gloednieuw atelier in gebruik nam. 10 jaar lang heb ik ernaar verlangd en gewerkt maar als je hard genoeg wenst (en werkt): dreams do come true!
6 maand hebben aannemers de zware renovatiewerken uitgevoerd. Daarna heb ik samen met mijn man alles geschilderd en afgewerkt. En dit is het dan. Een ruimte van 4 op 8 puur voor creatie en een bovenverdiepje van 2 op 8 voor presentatie.

Mijn volgende wens is om er een "Mini-galery" van te maken. Een formule van maandelijks een mini-tentoonstelling van maximum 5 werken ingeleid door een gezellige vernissage onder vrienden, familie en kennissen.


Hiermee heb ik mijn voornemen voor 2013.
Ik wens alvast iedereen heel veel creativiteit en gezelligheid toe in 2013!

Uitnodiging eindejaarstentoonstelling Mixed Media Academie Gent

"Portraît d'Ame: Ma double vie..."

Je bent van harte welkom op de eindejaarstentoonstelling van de afdeling Mixed Media "All good ideas arrive by chance" (by Max Ernst) waar je mijn laatste werk "Portraît d'Ame: Ma double vie..." kan bekijken. Neem alvast even een kijkje achter de schermen van de opbouw van het werk.

Zaterdag 23 juni 2012 tussen 10 en 17u
Academie Gent, Offerlaan 3, 9000 Gent
Afdeling Mixed Media