Zoals eerder gezegd, de vaste collectie van het SMAK dat uitgesteld was tijdens de vakantie was imposant. Er was heel veel te zien en er waren volgens mij toch enkele echte toppers bij:

  • De “Piramiden” van Richter is en blijft imposant. Wat me wel opviel is dat het spierraam wat scheef aan het trekken is.
  • Het werk “Peinture Hiver” van Leroy geurde nog zalig naar de dikke klodders olieverf die aan het drogen waren.
  • “Bird” van Lipski blijft toch een indruk nalaten. Zo’n pekzwarte raafachtige maar gestylleerde vogel zonder poten van ruim een meter groot.
  • Het kleiner maar niet minder indrukwekkend beeldhouwwerkje “Niké van Samothrake” van Yves Klein zoals verwacht in diep ultramarijn.
  • Wat ik echt schitterend vond was het werk “Quelques Mètres de Pollock” van de Fransman Lebret. Het leek op een meterslang tapijt gedeeltelijk opgerold, maar tegelijk was het uitgewerkt in slierten wol die op een vergelijkbare techniek als Pollock gebruikte met verf op de grond waren gespat of gelegd. Echt heel creatief. Kunst met een knipoog.
  • Het “Rood Schilderij” van de Surinamer Preesman straalde ook een complexe techniek uit die resulteerde in een zeer krachtig maar wat minimalistisch resultaat.
  • En het deed me ook plezier om de “Homo Infinitus” van Maurizio Elettrico nog eens terug te zien. Een kostuum waarbij de pijpen van de broek uitmonden in de mouwen van de jas. Ik blijf die nog altijd goed vinden.

Het was dus zeker een prachtige cultureel gevulde namiddag in het SMAK. We zijn er gebleven tot ze ons buitengeborsteld hebben 😉

Trouwens, om het toch nog even kort over technologie te hebben. Vorige week las ik in het tijdschrift Bizz Magazine dat er een nieuw systeem voor musea beschikbaar wordt: de audiogids via GSM. Het kunstmuseum van San Jose paste het concept als één van de eerste musea toe. Het komt erop neer dat je als museumbezoeker bij een schilderij uitleg kan krijgen door met je GSM naar een nummer te bellen. De musea betalen om hun teksten beschikbaar te zetten. Dat zou ik nu echt eens de max vinden. Ik vind dat rondzeulen met zo’n museumtelefoon maar niets zeker omdat ik liever uitleg krijg bij de werken die ik eruit selecteer. En die A4’tjes die je in het museum kan meenemen, daar heb ik op dat moment geen tijd voor om dat te lezen. Ik zou het veel liever horen zodat ik visueel met het werk zelf kan bezig zijn. Dus op die manier zou ik met plezier een telefoongesprek betalen om wat uitleg te krijgen bij bovenstaande werken. Muziek voor de toekomst? Blijkbaar wel, want ik vond nergens meer info hierrond op het net. En op die site van het museum van San Jose vond ik er ook niets terug.

Weet er iemand of dit systeem nog in bepaalde musea is ingevoerd?